De laatste tree naar Drs. P

Heinz Polzer is Zwitser van geboorte en dateert van 1919. Hij zat in 1942 enkele maanden vast in het Scheveningse Oranjehotel, dankzij een wat oneerbiedig lied over Hitler en Mussolini. Zijn 'Dijklied' over het vooroorlogse Schiedam, 'een dorado van drank en erotiek', werd volkshymne. Tot eind jaren zestig werkte Polzer in het reclamewezen, maar al in 1953 verscheen zijn debuut: Zang- en leesboekje voor belangstellenden. Die titel was, in zijn onderkoelde spot, een program. Vanaf 1966 trad Polzer op, onder de naam drs. P. Hij schuwde de media niet, maar trad nooit buiten zijn eigenaardige, mild sarcastische paden. Getrouwd, geen kinderen, een stuk of tien kunstjes achter de piano, maar een steeds puriteinser taalvirtuoos, dat tekent de ontwikkeling van de artiest die dichtende overgrootvader werd.

Integrale studiowerk

In 1996 besloot drs. P. zijn actieve artiestencarrière, natuurlijk in het altijd lastige Harderwijk. Daarna schreef hij bundels. De platen, dat zijn er eigenlijk vanaf de eerste in 1965 maar een stuk of tien. Er waren altijd al veel compilaties, maar deze is de ultieme, omdat niet alleen zijn integrale studiowerk erop staat, maar ook de live optredens die vergeten waren, zoals 'Een flitsende soiree met drs. P', uit 1975. De grote meerwaarde is dat nu ook de losse nummers zijn opgenomen, zoals het onvergetelijke 'O, wat leuk (is dat carnavalsgebreuk)' uit 1974. De acht cd's bevatten in totaal 180 liedjes, conferences en jingles of stukken gesproken tekst, zoals 'Los Pompadores', waarin drs. P een latino formatie aankondigt, die alleen nog uit de percussionist blijkt te bestaan, nadat Polzer heeft uitgelegd hoe de rest van de veelkoppige band in korte tijd het leven liet in een repeterende breuk van bloedwraak, drankzucht en relatiegebonden crimes passionelles.

Ananas

Wat moeten we aanvullen? De megagrote cyclus over groenten en fruit of de onderdelen van het lichaam, waarbij drs. P bij het nummer 'ananas' volledig uit zijn dak gaat? De grote hits als 'Dodenrit' ('twee halfom en één tartaar; leve onze goede tsaar!') of 'Veerpont'? 'Tante Constance en Tante Mathilde'? 'Oost-Groningen' ('dat gaat met strokarton')? Het 'Oud Velhaal' bij de chinees? 'Markt', waar uw daalder een gulden waard wordt? Ja, hij spot ook, in 'Johannes de Doper'. Geen eerbied is het handelsmerk van drs. P. De drie auteurs van het mooie boekwerkje om de acht cd's heen, vinden dat geen punt. Michiel de Jong schetst drs. P's loopbaan, van 'de juffrouw in het trapportaal' bij Willem Duys in 1964 tot een krakende vertolking met groot orkest, in een jaren negentig. Jacques Klöters, radioman en cabarethistoricus, vestigt de aandacht op P's onbeschroomd gebruik van woorden die niet meer alledaags zijn: commensaal, beiaardier, bonenpikster. En dan ook nog rijmen op die woorden, zonder te smokkelen met letters, klemtonen of meer- en enkelvouden. Dat is heel zeldzaam talentvol. Drs. P. is beperkt als zanger, maar kan ongekend fraseren. Luister naar 'Speelgoedmannetjes' en ril van angst bij de Machtsübernahme van de tinnen soldaatjes. Hij maakt gebruik van muzikale technieken, versnellingen die bijvoorbeeld de bezongen inflatie overtreffen of de race tussen kinderoffer en hongerige wolf symboliseert. 'Troika hier, troika daar', dat is zijn weersvoorspelling.

Ivoren toren

Drs. P is inhoudelijk lichtvoetig en excentriek, meer wil hij niet zijn. Aan de taal stelt hij hoge eisen en zijn neerkijken op de grote verloedering sinds het onderwijs van de richel ging is dan ook meedogenloos. Tezelfdertijd: drs. P was nooit ergens bij betrokken. Zijn besmuikte observaties vanuit de ivoren toren zijn hoogst origineel, maar krijgen iets vermoeiends. Daarom: draai de plaatjes spaarzaam. En huiver op de laatste tree van drs. P. Nog geeft hij interviews, rookt hij zijn sporadische sigaar, drinkt zijn koffie op het vaste interviewadres. Nog is het journaille hem welgevallig, door de legende die hij schiep intact te laten. Maar een bijtend liedje over een rechterstoel zit er over luttele jaren niet meer in.

Compilé Complé Drs. P.
Uitg. Top Notch Universal Music / Nijgh &Van Ditmar,
Amsterdam 2012.
36 blz., + 8 cd's.

Expositie Joffers van het eiland Nederhemert- zuid.

Een kleine impressie van een zeer geslaagde expositie. De deelnemende Joffers allen woonachtig op het Eiland waren: Christianne Pullens: Quilts. Ella Hermans: Acryl op doek. Connie Snoek: Acryl/olieverf op papier. Wies Jongsma: Olieverf op doek. Cora Op't Hoog: Acryl op doek. Nadine van Wassenaer: Olieverf op paneel en doek. Trees Blom: Handgemaakte tassen. Hanny de Kruijf: Aquarel op papier.

Carillon 12 September 2012

Onthaasten op 't Aailand.

Onthaasten op schiereiland Nederhemert-Zuid Natuur is volgens Van Dale „dat wat de mens om zich heen ziet als niet door hem gewijzigd.” ’t Aailand van Nederhemert is door de mens ontstaan, aangelegd en volgeplant. Toch is het er schitterend wandelen. Eilanden hebben altijd een zekere aantrekkingskracht op mensen. Wie een eiland opzoekt, heeft het gevoel alle sores van het vasteland achter zich te laten en zich even af te kunnen zonderen op een stuk grond dat geheel door water omsloten is. Hoewel Nederhemert-Zuid een schiereiland is– via de Bergsche Maasdijk zonder brug of pont te bereiken– kun je de auto in Nederhemert-Noord parkeren en dan met het pontje oversteken naar Nederhemert-Zuid. Dat geeft echt het idee naar een eiland te gaan. Voor kinderen is het bovendien leuk, een stukje varen. En het is aardig om te weten dat bezoekers dan treden in de voetsporen van de kerkenraad van de hersteld hervormde gemeente van Nederhemert. Die belegt elke eerste zondag van de maand een dienst in het kleine, oude kerkje op het ’t Aailand, zoals het in de volksmond wordt genoemd. Het pontje, dat normaal gesproken niet op zondag vaart, zet dan ’s middag een groep van zo’n 120 tot 140 gemeenteleden over. Die wandelen dan ongeveer 1,5 kilometer langs Kasteel Nederhemert naar het monumentale kerkje. "Het gebouw is iedere keer tot de rand gevuld, vertelt ds.H. Zweistra. "Heel bijzonder". Toos Blom-Bouwman(52) uit Wijk en Aalburg komt zo'n 6 keer per jaar op het schiereiland. Vandaag heeft ze haar dochter Mette Bok-Blom(26) met diens zoontje Geert(2,5) meegenomen voor een wandeling langs de blauwe paaltjes. Vanaf de veerpont neemt Blom niet de Veerweg richting het kasteel en het kerkje maar een wandelpad naast de biologsiche kwekerij. Overhangende takken en brandnetels belemmeren de doorgang, maar daar laat moeder, dochter en kleinzoon zich niet door tegenhouden. "Kom maar Geert, ik houd de takken wel even aan de kant". Wat volgt is een schitterende wandeling door de akkers. Rechts staat het zomertarwe te wiegen in de wind, links strekken maisvelden zich uit. Een patrijs gaat klapwiekend op de vlucht, een konijntje maakt zich snel uit de voeten. De route steekt de Moffendijk over. De onverharde weg is niet genoemd naar de Duitsers die in de Tweede Wereldoorlog Kasteel Nederhemert leegroofden en in brand staken, maar een mof is een verbindingsstuk. De Moffendijk verbindt de wallen van het kasteel met de Bergsche Maasdijk bij Bern. "Koekoek, koekoek"! Vanuit het nu opdoemde bos galmt de roep van de vogel die zijn eieren in andermans nest legt. "Kom Geert, we gaan naar de doolhof ", zegt Blom. Het bos dat officieel de Schans heet, wordt in de volksmond doolhof genoemd, hoewel een mens er niet verdwalen kan, zo klein is het. Mooi is het wel. De Schans is door de Spanjaarden in de Tachtigjarige oorlog opgeworpen als verdedigingswerk op een strategische locatie. De aarden wallen zijn nog duidelijk te herkennen. In de vroegere grachten liggen omgevallen bomen. Een geweldig speelobject voor de 2,5 jaar oude Geert. Spelen kan ook heel goed in de bijna honderdjarige speeltuin van Nederhemert-Zuid. "Ik speelde hier als klein kind al", zegt Blom. Nu roetsjt haar kleinzoon van de glijbaan. Daarna wil hij met zijn moeder en oma eens in de ouderwetse draaimolen. "Het nostalgische van de speeltuin willen we graag behouden, zegt eigenaar Richard Kastelijn. In een warme zomer betalen mensen graag 1,50 euro per kind om de jeugd onder de bomen te laten spelen. De wandeling gaat verder. Langs prachtige gerestaureerde historische woningen, langs het kerkje, waarvan het hek in een dikke boom is gegroeid. Dan wijst een blauw paaltje aan dat de route een soort houtwal op gaat. Het pad is overwoekerd met planten zoals zilverschoon, groot hoefblad, groot weegbree en fluitenkruid. De verslaggever en de fotograaf banen de weg, waarbij de schoenen en broeken aardig nat worden. "Dit paadje is nieuw voor me", zegt Blom, ik wist niet dat je op deze manier een rondje kunt lopen."Over de Kasteellaan gaat het richting Kasteel Nederhemert. Nu is het een prachtig bouwwerk, maar tien jaar geleden was het nog een ruïne. De route loopt om de slotgracht heen, over het Hendrik Knooplaantje. "Hendrik Knoop was een boswachter die regelmatig op z'n fiets met zijn geweer over de schouder rondjes fietste", weet Blom. "En o wee als je een snoeppapiertje op de grond gooide. Dan kreeg je een bekeuring." Anno 2012 is er geen boswachter te bekennen. Wel volop zangvogels. Een winterkoninkje, een tjitjaf, een zanglijster en een merel lijken een wedstrijd te doen wie er het hardst kan zingen. De kleinste, het winterkoninkje wint het. Staatsbosbeheer heeft trouwens geen goede naam bij de ongeveer 45 inwoners. In 2006 kwamen zij in opstand omdat het staatsbedrijf tachtig populieren rond het kasteel had gekapt. De burgemeester van de Gemeente Zaltbommel sommeerde op straffe van een dwangsom om verdere kapwerkzaamheden onmiddelijk te staken. De schoolkinderen die op het natuurkampeerterrein tussen het kasteel en de Afgedamde Maas hun bivak hebben opgeslagen, zijn enthousiaster over Staatsbosbeheer. De organisatie heeft dan ook een prachtig plekje gecreëerd om een tent op te zetten. De 4 kilometer lange tocht zit er bijna op. Op de Veerweg richting de pont wemelt het van de konijntjes. Een jong beestje blijft lang nieuwsgierig naar de wandelaars kijken. Zijn moeder is allang in het struikgewas verdwenen. Om over te kunnen steken moeten bezoekers eerst op de bel drukken. Al snel is er aan de overkant activiteit te zien. De pont komt eraan en de tijd van afzondering is voorbij. Op de vaste wal wacht het werk. Maar het rondje Aailand was een prettige en rustgevende onderbreking. Bron: Reformatorisch Dagblad-16 juni 2012

Schaalmodel pont Nederhemert

Schaalmodel is vervaardigd door een oom van veerman Ceel van Heijkop

De Plek

Goedkoop en regenachtig

Door Herman Veenhof

DE PLEK Is er iets treuriger dan een speeltuin in de regen, op de maandag dat die gesloten is. Op het eerste gezicht wel, maar op de een of andere manier passen deze omstandigheden bij de rust en het conservatisme dat deze uitgaansgelegenheid uitstraalt. Of is het schijn? De parkeerplaats is voorzien van nieuw grijszwart grint, waar voorheen zanderigheid troef was. En de meubeltjes op het terras buiten zijn niet uitgekozen op hun retrogehalte. Gewoon: metalen frames en kunstrieten zittingen. Binnen in de kantine, de cafetaria of het restaurant, waar pannenkoeken, ijs, patat en (als speciale lokale lekkernij) koffie met een dikke plak Nederhemerter mik te krijgen zijn, dringt de retrovraag zich nogmaals op. Hier is het oudmodisch kleedjesop- tafel interieur samengegaan met formica zithoeken, en die zijn nu weer in. Maar hier in de Speeltuin Nederhemert, aan de Kasteellaan, is niet veel veranderd sinds het begin, in de jaren vijftig. Natuurlijk voldoen de speeltuigen aan de wettelijke vereisten van nu, maar het oog en het hart springen op bij het aanschouwen van het kleinschalig metaal en de fris rood geverfde zittingen van wip, hobbelpaard en schommel. Ook de prijs klopt hier nog. In de jaren zestig betaalde je een met koningin Juliana getooid dubbeltje entree; nu 1,50. Kom daar maar eens om in de Efteling, Walibi of andere oorden op de brede weg van het volksvermaak. De smalle weg door de Bommelerwaard voert langs Hedel, Ammerzoden, Well – en dan hebben we al heel wat typische kerken en slotgrachten gezien. Nederhemert telt 1500 inwoners en hoort bij Zaltbommel. Het dorp kent een Noord- en Zuidvariant en dat komt door de Hemertsche Waard, die ligt ingeklemd tussen de Maas en de afgedamde Maas. Nederhemert-Zuid is een totale Swiebertje-ervaring, met mooie, witte doktershuizen, herenboerderijen, een erbij gedachte burgemeester en veldwachter en natuurlijk het kasteel. Dat werd in 1945 kapotgeschoten en was tot 2005 een ruïne. Nu is het met stichtingen en subsidie gerestaureerd, maar helaas een kantoor geworden. Het hek met gouden knoppen zit dicht, achter de ramen branden energiearme tl-buizen en voor de poort staan luxe leasebakken. Het voelt verkeerd, net zoals de kritiek van de originele bewoners; veel van de vroegere pachterswoningen en boerderijen zijn gekocht door mensen uit de Randstad. Gelukkig, de speeltuin is nog zoals het was. Kinderen wordt verzocht gebruik te maken van de toiletten achterin de speeltuin. Dat zijn dezelfde houten kotjes van toen de Beatles besloten hun haar te laten groeien. Fijn! En als je op de wip gaat zitten, kun je als je omhoog gaat, net de schepen zien op de Maas. Een grote binnenvaarder boomt voorbij, twee piramides van zand tussen steven en hut. Nog steeds krijg je hier als kind een stempeltje op je hand als je komt spelen. En nog steeds is de familie Kastelijn uitbater. Opa begon, als pachter van kasteeleigenaar Jacob van Wassenaer; kleinzoon Richard voert nu het bewind. Hij breidt niet uit, houdt de bestaande speeltuigen veilig en technisch in orde. Er is een draaimolen en een kabelbaan van 1.30 meter hoog. Er is een uitgerekt rood paard met metalen onderstel, als Langhors uit Pluk van de Petteflet van Annie M.G. Schmidt. De familieschommel is een houten plankier van anderhalf bij drie meter. Het hele gezin kan erop. En dan langzaam wiegen, niet snel en niet hoog. Niet snel en niet hoog. Dát hebben ze nou niet bij Walibi of de Efteling. Bron: Nederlands Dagblad

Poëziewandeling met Thom Ummels

http://www.ummelsenummels.nl/
De Nederhemertse dichter Thom Ummels vaart over met de veerpont tijdens een van zijn bekende Poëziewandelingen. Dit keer met een groep van Eduactief.





Bron:Brabants Dagblad

NEDERHEMERT Al vijf jaar verzorgt dichter Thom Ummels een poëziewandeling op en rondom het eiland Nederhemert-Zuid aan de Afgedamde Maas.

Producent Kees de Bruin uit Kerkdriel bedacht om van de wandeling een dvd-tje te maken: 'Poëziewandeling met dichter Thom Ummels in de Bommelerwaard'. De dvd is netjes opgenomen met vooral rustig camerawerk. Tussen de voordrachten van Ummels zijn er fraaie, trage beelden van de omgeving en muziek van Vivaldi.